اون عاشق چشاش بود چشاش عاشق اون بود

به گفته حرف دل دخترِ مهربون بود

یه روزِ آفتابی دخترِ تنها گذاشتش عازم سفر شد

دخترِ جا گذاشتش چه روزای سختی بود روزای جدایی 

دیگه کسی نمیخوند شبا براش لالایی

چه لحظه سختی بود اون لحظهِ رفتنش

ولی بدتر از اون بود لحظهِ برگشتنش

هنوز یادش نرفته نشون به اون نشونه

اون که خودش رفته بود آوردنش به خونه

دختر به اون سلام کرد پسر فقط نگاش کرد

بازم بهش سلام کرد پسر فقط نگاش کرد

یهو پسر چشماشو بست ، بغضش تویِ سینش شکست

ایستاده بود روی پاهاش ،گرفت روی زمین نشست

دخترِ اومد بشینه با دست اشاره داد بِهش

بذار اول آروم بشم ، تا بگه حرفای دِلش

پسرِ شروع کرد و گفت خیلی برام عزیزی

وقت جدا شدنمون ، نبینمت اشک بریزی

عجب عاشقش بود وقتی که اونو دیدش

تو کوچه پیش مردم اونو بغل کشیدش

رفتن اون دخترِ تو رفتنا چه تک بود

چه قدر قشنگه دیوار عین قایم باشک بود

اما بازم پسرِ چشماشو باز کرد و دید

یواشیکی دزدکی دنبال دختر دوید

دویدِش و دیودِش سر کوچه رسیدِش

اما دیگه دخترِ رو ندیدش و ندیدش

پسر بهش گفته بود ، دوست دارم عرویستو ببینم

نری یهو بی خبر به انتظار بشینم

دختره خندید و گفت : تا عروسیم وقت زیاده

پسرِ گفت منم میام حتی شده پیاده

پسرِ میدونست عمرا دختر مالِ اونشه

خوب میدونست نمیشه صاحبِ مهربونشه

بعد رفتن اون دنیاش دیگه تیره شد

به کوچه جدایی تا میتونست خیره شد 

دفتر خاک خورده ام را باز میکنم

چشم هایم را میبندم

 خود را آماده پرواز میکنم

چشم هایم را می گشایم و پر میکشم به سمت رؤياها

دلم پرواز کردن میخواهد

دلم آواز ای دل ای دل میخواهد

دلم بی کسی میخواهد

کوچه های تنهایی میخواهد

دلم فقط یک ورق و یک قلم میخواهد

دلم باران میخواهد هر چند چشم های کم نگذاشته اند و مدام می بارند

ولی من باران خدایم را میخواهم

دلم قایق و دریا میخواهد

دلم تنهای تنهای میماند

دلم از تنهایی میخواند

دنیای من تاریک و تاریکِ

تموم جاده هاش باریکِ باریک

صدای ردِ پای خسته من از کوچه های بی کسی می آید

تنهای تنها در کوچه هایم گویی دنیای من با بقیه فرق دارد

عاشق کوچه ای هستم که تیر برق دارد

دنیای بی روح من خسته و شکسته از زمینِ خدایم

چرا باید حال من این چنین باشد ، جواب گویِ کدامین گناهم ....!!!

قلم در دست می گیرم میکشم آه

گر نباشی با خیالم هستی همراه

شبگرد کوچه ها شدم تو کوچه های بی کسی

چطور بهت ثابت کنم که تو برام همه کسی

میشه یه روز بیاد ، شبگرده کوچه ها دورِت بگرده

دستاتو بگیره و کل شهرو باهات بگرده

میشه یه روز بیاد ، برات تعریف کنم بی تو روزام چطور گذشت

برات تعریف کنم بغلم کنی و بگی حالا که پیشتم گُلم ، گذشته ها دیگه گذشت

اینا همش یه آرزوست برای قلب خستم

منی که خیلی از شبا به خاطرت نشستم

همه حرفات شیرین بود ، با عشق حرفاتو میشِنُفتَم

مثل گل پژمرده بودم ، با دیدن تو میشکُفتم

میدونم به هم نمی رسیم ، میدونم آرزو به دل می مونم

تو کوچه های بی کسی شعر جدایی می خونم 

سکوت میکنم، سکوتی بلند تر از فریاد

از زمین بیزارم، هستم عاشق پرواز

سکوتم معنای رضایت نیست ای عشق من

در پشت نقاب خندانم در حال خفه شدنم

ولی هنگامی که با خیالم صحبت از تو میشود

لبخندی بر لبانم می نشیند

به یاد همان روزهای خوش با تو بودن

از تو سرودن را دوست دارم

چرا که روحم هنگام نوشتن از من جدا می شود

به شوق دیدار تو پرواز می کند اما

هر چقدر تو را بجویم تو را پیدا نمی کنم

چشم هایم خیس از اشک میشود

دلتنگی هایم را میسرایم

چرا که هیچ کس پاسخ گویِ دلت تنگی هایم نیست

مینویسم با شور ،اشک میریزم با شوق

تو را میخوانم با ذوق باتموم وجودم

با تو زندگی کردم اما در کنار تو نبودم