شال گردن آبی بزن ، تا که شبیه رویا شی

ماهی تو رو گم میکنه وقتی هم صدای دریا شی

دریا باش تا بزرگی وجودتو پُر بکنه 

تا یه فرشته تو رو خدا تصور بکنه 

شال گردن آبی بزن ، تو شاهِ تمومِ رنگ هایی

تیپ بزن ، خوشگل بکن ، تو خدای تمومِ قشنگ هایی

تو بارونِ بهاری ، برف های زمستونی 

اوقدر دوست دارم که خودت هم نمیدونی

من برگ های پاییزم ، کمی انگیزم 

وقتی رد میشی ، با عشق به پات میریزم 

تو دریایی من ساحلم

تو گلی یاسی من گل شقایقم 

تو پارویی من قایقم 

تو جارویی من خونم 

من خارم تویی گُل پونم 

تو گیر سری من موتم 

وقتی موهاتو باز میکنی مات و مبهوتم

من بغلت میکنم چون عاشقِ بوتم ... (بوی تنت)

محسن

عزیزِ من ، من تو را دوست دارم

اما تو مرا دوست نداشته باش....

تو دنیا را با چشم های نازَت می بینی

و من دنیا را با چشم های خسته ام می بینم...

تو روز به روز جان میگیری و من جان می بازَم

تو میری و من در رویاهایم خانه ی آروزهایم را می سازم...

عریزِ من ، من با تو خیلی فرق می کنم

تو در دریای خوشی و من خودم را در اقیانوسِ غم غرق می کنم...

عزیزِ من ، شب ها قبل از خواب به تو فکر می کنم

و لحظه ی جدایی را همیشه فردا می بینم

لحظه جدایی را فردا می بینم و حسرت می خورَم

و می دانم روزی برای همیشه از کنارِ من خواهی رفت

عزیزِ من ، من در رویاهایم با تو زندگی ساختم

تو را مادر فرزندان خود می دیدم

آخ که چقدر زیبا بود آن مادرِ مهربان

اما یک رویایی بیش نبود....

تو هم درگیر رویاها و آروزهایت هستی

دریغ از اینکه تو همه ی آرزوی من شدی....

تو میروی و من تنهای تنها قدم میزنم لبِ دریا

اما تو با عشقت قدم های عاشقانه بر میداری

من در رویاهایم با تو زندگی می سازم

و تو با عشقت خانه ی آروزهایت را می سازی

من با یادِ تو خاطراتِ تو زنده می مانم

اما تو هر لحظه در کنارِ عشقت جانِ تازه ای میگری

من از دیار آفتابِ گرمِ سوزانم

ولی تو همچون سرمایِ زمستان سوزناکی

من از بودنِ تو در کنارَم جان می گرفتم

اما تو در کنار من جان می باختی

و با تکه های شکسته ی قلبم زندگیَت را می ساختی....

اگه مال هم بشیم ، تو رو به بهترین جا می رسونم

مثلِ شمع به پات می سوزم تو میشی چراغِ خونَم

اگه مالِ هم بشیم ، فرشته ها برات میخونَن

شبگردِ کوچه ها اینه ، می بینی چقدر دیونَن ؟

اگه مال هم بشیم ، تو رو تو چِشام میذارَم

خودت گلِ سر سبدی ، چرا دیگه گُل بکارَم ؟

اگه مال هم بشیم ، میام کنارت میشینم

همه خستگیم میره ، وقتی چشاتو می بینم

اگه مالِ هم بشیم ، شبا بغل میگیرمت

صبُا که میخوام پا بشم ، تو آغوشم میبینمت

اما اگه مالِ هم نشیم ،یکی بود یکی نبود رو تویِ خلوتم میخونم

شبگردِ کوچه ها میشم، تاابد تنها میمونم

لالاییت میکنم ، بارون بباره

بدون تو گُلَم ، شبام چه تاره

تو آسمونِ دلِ من ، تویی ستاره

نبینم چشات روزی بباره

بارونِ بارونه

دلم چه داغونه

عزیزِ من بی من ، خوابیده آرومه...

به خوابم بیا ! نام جاده ای که قرار دیدار ماست را بگو

دلتنگِ دیدارم ! هر شب بیدارم ....

بیدارم و دلتنگی هایم را میسرایم

آرزوی دیدنِ چشمانِ تو را دارم

دلم میخواد قرار ملاقاتِ ما در یک جاده ی بارانی باشد

که اگر تو را دیدم اشک هایم در باران پنهان شود....

همه جاده ها بوی دلتنگی میدهند.....

شاید تو هم مثلِ خودم تو خلوتت بباری ....

خیلی دلم تنگِ برات ، مگه خبر نداری ؟؟؟...

چشماتو باز کم گلِ من ، چشامتو به رو من نبند

تمومِ آرزوم تویی ، به آروزی من نخند....

فصل پاییز فرا رسید و من همچنان در حسرت تو می مانم و می دانم

انتظار من بیهوده است

ولی چاره ای جز این ندارم ...

ای کاش بودی و دست در دست هم میگذاشتیم از جاده ها عبور می کردیم ،

می خندیدیم ،

شادی می کردیم...

ای کاش می توانستم تو را بغل بگیرم و به چشم های تو خیره شوم و

بگویم دوسِت دارم

ای کاش به جای نوشتن حرف هایم را رو در رو می زدم ولی افسوس ......

آهای شبگرد کوچه ها ، اون دیگه مال تو نیست بفهم ... با خودَمَم....

 سال ها گذشت با همه تلخی و شیرنی که داشت ...

خدا شاهدِ محسن برای خوشحالی تو کم نذاشت....

چه روزها و شب هایی را بیهوده خندیدم....

چه روزهایی غمگین بودم ولی هرگز نفهمیدم...

چه روزهایی گذشت فقط سکوت اختیار می کردم و می نوشتم دل تنگی هایم

را...

تو رفتی و همه پل ها را شکستی و هیچ پلی را برای رسیدن نذاشتی....

با تو درد و دل می کنم عزیزم ولی .......تو نیستی که نوشته هایم را

بخوانی.....

بخوانی و  بدانی که چقدر انتظار کشیدن تلخ است...

اون عاشق چشاش بود چشاش عاشق اون بود

به گفته حرف دل دخترِ مهربون بود

یه روزِ آفتابی دخترِ تنها گذاشتش عازم سفر شد

دخترِ جا گذاشتش چه روزای سختی بود روزای جدایی 

دیگه کسی نمیخوند شبا براش لالایی

چه لحظه سختی بود اون لحظهِ رفتنش

ولی بدتر از اون بود لحظهِ برگشتنش

هنوز یادش نرفته نشون به اون نشونه

اون که خودش رفته بود آوردنش به خونه

دختر به اون سلام کرد پسر فقط نگاش کرد

بازم بهش سلام کرد پسر فقط نگاش کرد

یهو پسر چشماشو بست ، بغضش تویِ سینش شکست

ایستاده بود روی پاهاش ،گرفت روی زمین نشست

دخترِ اومد بشینه با دست اشاره داد بِهش

بذار اول آروم بشم ، تا بگه حرفای دِلش

پسرِ شروع کرد و گفت خیلی برام عزیزی

وقت جدا شدنمون ، نبینمت اشک بریزی

عجب عاشقش بود وقتی که اونو دیدش

تو کوچه پیش مردم اونو بغل کشیدش

رفتن اون دخترِ تو رفتنا چه تک بود

چه قدر قشنگه دیوار عین قایم باشک بود

اما بازم پسرِ چشماشو باز کرد و دید

یواشیکی دزدکی دنبال دختر دوید

دویدِش و دیودِش سر کوچه رسیدِش

اما دیگه دخترِ رو ندیدش و ندیدش

پسر بهش گفته بود ، دوست دارم عرویستو ببینم

نری یهو بی خبر به انتظار بشینم

دختره خندید و گفت : تا عروسیم وقت زیاده

پسرِ گفت منم میام حتی شده پیاده

پسرِ میدونست عمرا دختر مالِ اونشه

خوب میدونست نمیشه صاحبِ مهربونشه

بعد رفتن اون دنیاش دیگه تیره شد

به کوچه جدایی تا میتونست خیره شد 

دفتر خاک خورده ام را باز میکنم

چشم هایم را میبندم

 خود را آماده پرواز میکنم

چشم هایم را می گشایم و پر میکشم به سمت رؤياها

دلم پرواز کردن میخواهد

دلم آواز ای دل ای دل میخواهد

دلم بی کسی میخواهد

کوچه های تنهایی میخواهد

دلم فقط یک ورق و یک قلم میخواهد

دلم باران میخواهد هر چند چشم های کم نگذاشته اند و مدام می بارند

ولی من باران خدایم را میخواهم

دلم قایق و دریا میخواهد

دلم تنهای تنهای میماند

دلم از تنهایی میخواند

دنیای من تاریک و تاریکِ

تموم جاده هاش باریکِ باریک

صدای ردِ پای خسته من از کوچه های بی کسی می آید

تنهای تنها در کوچه هایم گویی دنیای من با بقیه فرق دارد

عاشق کوچه ای هستم که تیر برق دارد

دنیای بی روح من خسته و شکسته از زمینِ خدایم

چرا باید حال من این چنین باشد ، جواب گویِ کدامین گناهم ....!!!

قلم در دست می گیرم میکشم آه

گر نباشی با خیالم هستی همراه

شبگرد کوچه ها شدم تو کوچه های بی کسی

چطور بهت ثابت کنم که تو برام همه کسی

میشه یه روز بیاد ، شبگرده کوچه ها دورِت بگرده

دستاتو بگیره و کل شهرو باهات بگرده

میشه یه روز بیاد ، برات تعریف کنم بی تو روزام چطور گذشت

برات تعریف کنم بغلم کنی و بگی حالا که پیشتم گُلم ، گذشته ها دیگه گذشت

اینا همش یه آرزوست برای قلب خستم

منی که خیلی از شبا به خاطرت نشستم

همه حرفات شیرین بود ، با عشق حرفاتو میشِنُفتَم

مثل گل پژمرده بودم ، با دیدن تو میشکُفتم

میدونم به هم نمی رسیم ، میدونم آرزو به دل می مونم

تو کوچه های بی کسی شعر جدایی می خونم 

سکوت میکنم، سکوتی بلند تر از فریاد

از زمین بیزارم، هستم عاشق پرواز

سکوتم معنای رضایت نیست ای عشق من

در پشت نقاب خندانم در حال خفه شدنم

ولی هنگامی که با خیالم صحبت از تو میشود

لبخندی بر لبانم می نشیند

به یاد همان روزهای خوش با تو بودن

از تو سرودن را دوست دارم

چرا که روحم هنگام نوشتن از من جدا می شود

به شوق دیدار تو پرواز می کند اما

هر چقدر تو را بجویم تو را پیدا نمی کنم

چشم هایم خیس از اشک میشود

دلتنگی هایم را میسرایم

چرا که هیچ کس پاسخ گویِ دلت تنگی هایم نیست

مینویسم با شور ،اشک میریزم با شوق

تو را میخوانم با ذوق باتموم وجودم

با تو زندگی کردم اما در کنار تو نبودم

بیا گلم کنار من

غرورو بذار زیر پات

برای یک بارم شده

بگو که میمیرم برات

به خاطرِ منم شده

یبار غرورو بشکنی

بیای عزیزم پیشمو

حرفای دل رو بشنوی

برای موندنت کنارم

بگو چقدر خواهش کنم

بیا بغل بگیرمت

احساس آرامش کنم

بیا گلم ببینمت

توی چشات نگا کنم

تو آغوشم بگیرمت

اسم تو رو صدا کنم

بیا غافلگیرم بکن

نذار که تنها بمونم

تو خلوت تنهاییام

شعر جدایی بخونم

چو دلتنگم شوی صدا بزن نامــــم

تا با تمام وجود پاسخ بدم جـــانم

من نه آنم که بی تو آرام بگیرم

میخواهم لبانم تو را صدا زند تا شیرین شود کامم

گر همانند یک دیوانه شادم و میخندند لبانم

بدان که طاقت صبر رها شده از توانم

از تو گله نیمکنم تقدیر سرنوشتم را رقم زد

با من آشنا شد و توی پس کوچه های شهر با من قدم زد

پیش خود میگفتم این یکی با بقیه فرق میکند

نمیداستم کشتی را آرام آرام دارد غرق میکند

دفترمو باز میکنم ورق میزنم خاطرات خاک خورده را

 مثل همیشه به احترام روزایی که با تو بودم چند لحظه ای سکوت میکنم

نفس عمیق میکشم و آه میکشم از ته دلم .

دوست دارم ! دوست دارم دوستت دارمو از ته دلم فریاد بزنم .

دوست دارم مثل دیوانه ای باشم که هیچ چیزی را برای از دست دادن ندارد.

خیلی دلتنگه توام ! درون سینه ام آتشی روشن است که هیچ وقت خاموش نمیشود.

حرفای نا گفته روی دلم سنگینی می کند ولی چاره ای جز سکوت ندارم.

و اما تو  ! درون سینه ات رودی جاریست که همیشه پاک و زلال است.

دوست دارم ! دوست دارم ! از کلمه دوست دارم بیزارم چرا که با گفتنش به تو !

تو را برای همیشه از دست دادم.

من موندم و خاطراتمون ! که همیشه خاطرات را در نبودت هم زنده میکنم و تو

رو فراموش نکردم و نخواهم کرد !

از تو گله ای ندارم عزیز قصه هام ! روزی عزیز قصه هام بودی ! ولی شدی دلیل غصه هام

تو را دوست دارم حتی اگر دوستم نداشته باشی ! تو را در کنارم حس میکنم و با خیال تو زندگی می کنم !

مردی با حالت پریشان در حال نوشتن نامه برای محبوب خود بود

مرد پریشان و مضطرب بود میخواست به هر طریقی وانمود کند که محبوب

خود را دوست دارد .

آرام و قرار نداشت میخواست هر آنچه را که مدت ها بود در دل خود نگه داشته بود را بزند تا حرفایی رو که روی سینش سنگینی کرده بود او را بیش از این آزار ندهد.

مرد پرنده خبر رسان خود را صدا کرد و به او نامه را داد و پرنده پر کشید و پرواز کرد.

پرنده به پنجره آن محبوب رسید و نامه را رها کرد و برگشت به صاحب خویش.

دم دمای شب بود که بارانی نم نم بارید و محبوب آن مرد هم عاشق باران بود پنجره را باز کرد و نامه را دید متعجب و حیران نامه را نگاه میکرد .

محبوب آن مرد روی تخت نشست و نامه را از پاکت در آورد و شروع به خواندن آن کرد.

سلام رویای زیبای من

سلام چشمای خیسم

این نامه رو با همه وجودم دارم برای تو مینویسم

برای تویی که خیلی مهربون و خوبی

تویی که با سکوت کردنت داری قلبمو میکوبی

خوبی؟

عزیزم که داره این متنو میخونه

چرا با قلبم نمیشه هم خونه؟

چقدر دوست دارم اسمتو فریاد بزنم بگی جونم ؟

من تو این دنیا فقط تو رو دارم چطوری بهت بفهمونم؟

اگر باهام بمونی دنیام میشه مثل بهشت

این دل شکسته من نشست و حرفاشو نوشت

مواظب خوت باش عزیزم...

محبوب آن مرد نامه را خواند کمی در فکر فرو رفت و نامه زیر بالشت خود گذاشت و خوابید.

محبوب آن مرد از خواب بلند شد دوباره در فکر فرو رفت قلم و کاغذ در آورد که جواب مرد را بدهد اما دو دله شده بود و در آخر بیخیال جواب دادن نامه شد و مرد همچنان در انتظار جواب نامه محبوب خود بود.....

با ديونه بازيام با حرفایی که میزنم

وقتی که سکوت میکنی‌ با سکوتت میشکنم

سكوت تو پر از حرفای ناگفتست

حال تو هم مثل منه ، می‌دونم آشفتست

من یکی‌ رو دوست دارم ، وقتی قلم میگیرم دستم

مثل دیونه ها میشم ، انگاری که مستم

من کی‌ هستم...!

یا چی‌ هستم ...!؟

من یک دیوانهٔ شبگردم

پر  از دردم! پر  از اه! پراز اندوه! پر از اشک های پنهونم

برای تو شعر مینوسیم ، می‌دونم که با تو نمیمونم

بگو سهم من چی‌ بود....!یه زندگی‌ آروم .....؟!

یا چکیدن اشک مثل قطره های بارون.....

بی خیال قلب من، که دیگه سنگ شده ...!

برو دیگه بهت نمی گم که  دلم برات تنگ شده ...!

برو که می خوام خاطراتو از یادم پاک کنم

خاطراتتو زنده زنده توى دلم خاک کنم

برو دیگه بسمه ، بی خیال خنده هام

تو که آشنا نیستی با گریه هام ، با ضجه هام

تو که خبر نداری از دل خونم ...!

چطور توقعت می شه باهات بمونم ...؟!

 لباتو روی هم بذار ،فقط نگاه کن بهم گلم

آرزوم این بود که یه روز ،تو بشی مال خودم

خیلی دلم گرفته از تو باز منم و دفترِ پارم

خاطراتو که میبینم مثل بچه ها میبارم

تموم گریه هامو من مدیونِ با تو بودنم

درد و دل می‌ کنم باهات ، گلم با  شعر سرودنم

چرا باید اینجوری باشه حال و روزم

چرا بايد از دورى تو بسوزم

چرا باید همیشه بی‌ صدا گریه کنم

شعرامو با دل خون به چشم تو هدیه کنم

توی خاطرم عزیزم با تو من زندگی‌ ساختم

همه زندگیمو به پای عشق تو باختم

باشه برو ولی‌ بدون کسی‌ بیشتر از من دوست نداره

نبینم اون روزو که بخواد چشات به یادِ من بباره

 تمامِ روزهای سال رو با خیال تو زندگی‌ کردم

منو ببخش با شوخیام بچگی‌ کردم

می ‌خواستم که خنده بشینه روی لبات نازنینم

وقتی با تو بودم حس می‌کردم خوشبخت ترين آدم روی زمینم

اما من همینم که بودم تو بودی که تغییر کردی

کابوس خواب هامو به خوبى تعبير كردى

درست مثل كابوس بود گلم خواب نبود

عکس تو توى چشام دیگه قاب نبود

 چشامو بستم که تو رو حس کنم

خواستم عکستو همیشه توی خاطرم حفظ کنم

   توی دلت چیزهایی هست که اونا رو نمیدونم
 اما امشبو می‌خوام از وجود تو بخونم 
 حس می‌کنم دوستم داری ولی‌ منم نميتونم 
میترسم وابستت بشم دلوابس تو بمونم
 میترسم باهم نمونى بری و تنهام بذاری
 خاطراتمون عذاب بدن تو شبای بی‌ قراری 
 سعی‌ می‌کنم وابستت نشم برای جفتمون بده
 یه خواهشی ازت دارم امیدی به دلت راه نده 
 تو از من هیچی‌ نمیدونی‌ منم چیزی نمیدونم
 فقط میشنینم هر شب نوشتهاتو می‌ خونم 
 دل خونم دلی‌ که دارم آخرش مال تو نیست 
 کسی‌ به فکر‌ دل تو به فکر‌ روز و حال تو نیست  
 منم با خنده و شوخی‌ از خاطراتمون رد شدم
 قدم زدن تو کوچه‌ها رو خیلی خوب بلد شدم

  منو ببخش آینده رو توی چشات می دیدم
 منو ببخش به خاطرت خیلی سختی کشیدم
 منو ببخش باعث شدم خنده بشینه رو لبات
 منو ببخش آدم خيلى بدی بودم برات
 منو ببخش دروغات و باور کردم
 منو ببخش خواستی بری راهتو سد کردم
 ببخش اگه به جای تو گریه شده همدم من
 زخم زبون آدما حالا شده مرهم من
 ببخش دلیل گریه هام ببخش تمام بودنم
 ببخش اگه نبودی و شدی دلیل سوختنم
 منو ببخش به خاطرت دیگه دوایی ندارم
 حال و هوام همش غمه دیگه صفایی ندارم
منو ببخش به خاطرت از زندگی سیر شدم
 جوون بودم تو جوونیم پیر و زمین گیر شدم
 منو ببخش عزیزترین قصد گلایه ندارم
 میخوام برم از این زمین خیال موندن ندارم
 ببخش اگه بازم دلم برای تو بهونه کرد
 درد و دلای سادشو یه شعر عاشقونه کرد

  وقتی بهم گفتی‌ برو خنده روى لبم نشست

 نمیخواسم بدونى که بخاطرت دلم شکست

 خندیدم، رفتمو من دیگه ندیدمت عزیز

 یه خواهشی ازت دارم تو نبودم اشکی نریز 

 اگه یه روز دلت شکست یا غم توی چشات نشست

بدون یکی‌ بخاطرت غرورشو ساده شکست  

قلبمو پاره کردی و یه روز دلت پاره ميشه

نگاه به عكسام که کنی‌ داغ دلت تازه ميشه

 یادت میاد شبایی که تا خود صبح به پات بیدار نشستمو

 یادت میاد شبایی که تنها بودمو چه بی‌ صدا شکستمو

 یادت میاد با غریبه نشستی هم صدا شدى

 همون شبايى که بیخیال از منو دل جدا شدى

 
 چشام بارونيه امشب به یادت زیر بارونم
 دلم زندونیه هر شب به یادت داغونه داغونم
 صدای بارون که میاد زود می‌دوم سمت حيات

دعا ميكنم اى خدا, کاشی بشه یه روزا بیاد
 ای کاش کور بودم , که نمییدیدمت تو رو
 چطور دلت اومد بگی‌ ، دیگه نمیخوامت برو 
 دوست داشتنت به دلم نشست 
 خیانتت کمرمو شکست 
 بعداز تو دیگه دلم به هیچ كسى دخیل نبست 
 تنها شد‌ یه بیقرار, باز چشم به راه تو نشست
 رفتی‌ بیخیال و بی‌ صدا

ماها شدیم از هم جدا

حالا که دستم بهت نمیرسه

می‌سپارمت دست خدا
 دست همون که این شبا
 پر شده گوشش از صدا
 کاشکی‌ بیاد پیشم
 کاشکی‌ بياد کاشکی‌ خدا
 دست همون که این شبا
  پر شده گوشش از صدا

 تلخ‌ ترین روز زندگیم رقم خورد
 لحظه وداع ما
 لحظه‌ای که تو رفتی‌ نامهربون  بی‌ وفا
 لحظه‌ای که سپردی دلم به یه غریبه اشنا
 

با اینکه خیانتت رو دیدم

بازم نازتو کشیدم 

گریم گرفته بود ولی‌

به حالمون می‌خندیدم

خیلی اذیتم کردی گلم

از کارات میرنجیدم

 یه روزی میاد که میگی‌

ای‌ کاش حرفاشو میفهمیدم

تمومِ دلخوشيم اینه که نمیدونی‌

این شعرا رو واسه تو میخوندم

یه روزی میاد که میگی‌‌

ای کاش باهاش میموندم

خیلی دوست داشتم به جا شعر جدائی

بنویسم از کنار هم بودن

دوست دارمو از ته دل بنویسم

عشق رو با هم سرودن

بنویسم از کنار هم بودن

تو آغوش هم خوابیدن

کنار هم خندیدن

تو آغوش هم نالیدن

کاش به جای شعر جدائی

میخوندم از عاشقی

سهم من رفتن شد گلم

سهم تو هم آوارگی

همیشه تو خیالم فکر می‌ کنم که باهاتم

تو میری یه روزی و من، دنبال رد پاهاتم

جای رد پاهات پا میزارم، به یادت هر شب میزنم قدم

همیشه به خودم میگم اون خوب بوده، آره من بدم

دنبال رده پاهاتم که بگیرم ازت نشونی

خیلی دوست داشتم عزیزم،که کنار من بمونی

اما روزگارِ لعنتی بد کردمون از هم جدا

روزی میاد نیستم، میرم و می‌ سپارمت دست خدا

 یه خواهشی ازت دارم،نيا بالای جنازم

نبینم گریه کنی‌ ،بگیری از من اجازم

گریه نکن گل نازم ، ببین چجوری بیقرام

نمی‌خوام گریه کنی‌، عزیزم سر مزارم

تو منو آغوش نگیر ،نه اصلا لمسم نکن

تو فقد برو گلم،برو زندگیتو کن

تموم زندگیم بودی،اما بهم حسی نداشتی‌

با حرفایی که میزدی گلم،توی سینه غمو کاشتی‌

تو فقط شاد باشی‌،آرزمـــــــــــه

لبخندهای قشنگت،رو به رو مــــــه‌

نمیخواد گریه کنی‌ برو گل من

سهم تو شادی شد،سهم منم غم

  آره من احساس ندارم 

 آخه پیشت نمیبارم 

 آره من خیلی عجیبم 

 گٔلِ ساده و نجیبم 

 تو دلو شکوندی رفتی‌ ، بیخیالش

 دیگه کسی‌ نیست دعا کنه برات وقتِ نمازش 

دعا کنه بگه خدا تو باش پشتِ پناهش

 آره عزیزم من بد نبودم بدی دیدم 

 تو نبودت گریه کردم زجر کشیدم

 با نبودت عزیزم داری قلبمو میکوبی 

فقط می‌ خوام بدونم بهت خوش میگذره ؟ ، خوبی‌ ؟

اگه دوستم داشتی نمی‌ ذاشتی ببارم

آخه میدونی‌ جز تو، کسی‌ رو که ندارم

با رفتنت گل نازم،توی سینه غمو کاشتی‌

مگه نگفتی باهات می مونم،پس چرا تنهام گذاشتی

نبینم چشات خیس شن، تو نبودم

من دوست داشتم،با تمومِ وجودم

اشکای چشمم جوهر قلممه

شعرأئی که می نویسم،حرفای دلمه

وقتی هر جا میرم قلم به دستم

کسی‌ نگاه نمی‌ کنه به قلب خستم

همیشه خودمو شاد نشون میدم پیش همه

ولی‌ کسی‌ نمیدونه تو چشام پر از غمه

روزی روزگاری نوشتی‌ یادگارى

که بد از رفتنِ من باید هر روز بباری

حالا بد از رفتنت ، به حرفِ تو رسیدم

از وقتی رفتی‌ گٔلِم ، یه روز خوش ندیدم

تو منو گذاشتی رفتی‌ تو این روزِ گارِ وحشت

صدای شر شر بارون توی کوچه‌های خلوت

قدم‌های خسته من زیر شر شرِ بارون

میرم یه گوشه می‌شینم دفترمو باز می‌کنم آروم

همون دفتری که خاطراتمنو توش نوشتم

وقتی با تو بودم فکر می‌کردم تو بهشتم

توی قلبم خونه کردی ، قدر قلبو ندونستی

از این همه خاطرات خوبمون ، فقط کینه‌ها رو دوختی

دارم شعر مینویسم ، دفترم خیسه خیسه

این شعر‌ها رو نه من ، بلکه قلبم می‌نویسه

لالا لالای گل لاله

نبینم دلت میناله

لالا لالای گلِ  سوسن

بذار لب هاتو ببوسم

لالا لالای گلِ  مریم

تو عزیز بودی و همدم

ميشه با هر گلی‌، برات یه شعری نوشت

وقتی کنارمی، دنیا ميشه واسم بهشت

اما دیگه نه من کنارتم، نه تو کنارم

ولی‌ همیشه هستی‌ تو فکر و خیالم

وقتی یادت مى كنم که چه حرفایی میگفتی‌

مثل قطره های اشکم داری از چشام میفتى

بی‌خيال مـن عـزیزم ,که اشکام میچکن رو برگه

سهم من از درد دوریت , فقط یادگار مرگه

تو فقط خوش باش عزیزم, خوشیت دنیا می‌ ارزه

هوا ایقدر  سرد گلم ، که تنم داره مى لرزه

امشب کنار دریا چه حالیه ، من ساقیم

هر کی‌ حالمو بپرسه ،میگم خوبم , عالیم

با عالی‌ گفتنم به مردم لباشونو میدوزم

هميشه از درد دوريت تو خلوتم ميسوزم

امشب میام کنار قلبت ، یواش یکی‌ در میزنم

شاید بپرسی‌ کیه ، روم نميشه بگم منم

هر چی‌ میام نزیکِ تو ، هی‌ تو میری یه جایِ دور

فردا سر مزار بخون ، زیارت اهلِ قبور

با گریه‌هات شسته ميشه ، غبارِ روی مزارم

با گریه هی‌ داری میخونی ، دیگه تنهات نمی زارم

اینقدر گریه نکن ، همه چی‌ تقصیرِ من بود

از تو من گله ندارم ، آخه این تقدیر من بود

بازم ضربــان قلمم

بازم دفتر پاره 

بازم صدای قلبم

صدای انتظاره

دیگه کسی رو ندارم

بهش بگم مریضم

واسم دعا کنه بگه

ایشاالله خوب شی عزیـــزم

بی خیال،دیگه حتی حال شعر

نوشتن هم ندارم

وقتی به یادت همیشه

شبا رو بیدارم

وقتی شعر می نویسم همیشه

حرفاتو تکرار می کنم

بادروغای قشنگت گلـــم

قلبمو بیدار می کنم

نمی بخشمـــت

حتی از یادم نمی ری

یه روزی می آی که نیستم

وقتشه تنها بمـــیری

هزار دفعه به خاطرت

مردم و من زنده شدم

با این همه خوبی برات

پیش تو شرمنده شدم

چه روزای قشنگی بود

به خاطرت بیدار می موندم

حتی اگه بیمار بودم

برای تو شعر می خوندم

حرف دلمو همیشه

از توی چشمام می خوندی

اگه می دونستی

چقد دوستــــت داشتم

تو هم کنار من می مونـــدی

ولی گلم اگه هـــــا

تو زندگی خیلی زیاده

وقتی قدم می زنم

تو کوچه ها با پای پیاده

وقتی خاطراتو یاد می کنم

چشمام خیس خیــــسه

من همونی ام که

تو بود و نبودت

برای تو شعر می نویسه

به قربــون چشــای تو

آخ که چقدر نازن

به دنبال کی می گردی

چشمای من هنوز بازن

تو رو خدا نرو بمــون

نذار که تنـها بمونم

تو خلوت تنهایی هام

شعر جــدایی بخونم

خستـــه شدم از تنهایی ها

بر گرد پیشم مهربــونم

هر چی دلت می خواد بگو

حتی اگه می خواد باشه

زخــم زبـــونم

برگرد بذار ببوسمت

خیلی دلم تنگه برات

می خوام بدونم چطوری

دارن می گذرن ،شبــات

عزیزم این شبــا یه روزی

به وقتشم تموم می شه

غافل از اینکه یه کسی

اینجا داره حـــروم می شه

هیــس، هیچی نگو فقط بــشین

میخوام بهت نگاه کنــــم

خیلی دوســــتت دارم تو را

چی دوستــ داری صدات کنـم

قرار شد بشـــــی نفــــسم

اما من ،تنـــــگ نفســــم

من یک پرنده ی زخمـــــی ام

که دائم تو قفســــم

کاش یک پرنــده بودم

کنار پنجره ات می نشستــم

نه دیگه نمی گــم دل دارم

آخه من،یک دل شکسته ام

با این که دلمو شــــــکوندی

دوستــ دارم کنارم بمـــــــونی

این شعرهایی رو که می نویـــــسم

با چشــــــمای نـــــازت بخــــــونـــــی