شال گردن آبی بزن ، تا که شبیه رویا شی

ماهی تو رو گم میکنه وقتی هم صدای دریا شی

دریا باش تا بزرگی وجودتو پُر بکنه 

تا یه فرشته تو رو خدا تصور بکنه 

شال گردن آبی بزن ، تو شاهِ تمومِ رنگ هایی

تیپ بزن ، خوشگل بکن ، تو خدای تمومِ قشنگ هایی

تو بارونِ بهاری ، برف های زمستونی 

اوقدر دوست دارم که خودت هم نمیدونی

من برگ های پاییزم ، کمی انگیزم 

وقتی رد میشی ، با عشق به پات میریزم 

تو دریایی من ساحلم

تو گلی یاسی من گل شقایقم 

تو پارویی من قایقم 

تو جارویی من خونم 

من خارم تویی گُل پونم 

تو گیر سری من موتم 

وقتی موهاتو باز میکنی مات و مبهوتم

من بغلت میکنم چون عاشقِ بوتم ... (بوی تنت)

محسن

عزیزِ من ، من تو را دوست دارم

اما تو مرا دوست نداشته باش....

تو دنیا را با چشم های نازَت می بینی

و من دنیا را با چشم های خسته ام می بینم...

تو روز به روز جان میگیری و من جان می بازَم

تو میری و من در رویاهایم خانه ی آروزهایم را می سازم...

عریزِ من ، من با تو خیلی فرق می کنم

تو در دریای خوشی و من خودم را در اقیانوسِ غم غرق می کنم...

عزیزِ من ، شب ها قبل از خواب به تو فکر می کنم

و لحظه ی جدایی را همیشه فردا می بینم

لحظه جدایی را فردا می بینم و حسرت می خورَم

و می دانم روزی برای همیشه از کنارِ من خواهی رفت

عزیزِ من ، من در رویاهایم با تو زندگی ساختم

تو را مادر فرزندان خود می دیدم

آخ که چقدر زیبا بود آن مادرِ مهربان

اما یک رویایی بیش نبود....

تو هم درگیر رویاها و آروزهایت هستی

دریغ از اینکه تو همه ی آرزوی من شدی....

تو میروی و من تنهای تنها قدم میزنم لبِ دریا

اما تو با عشقت قدم های عاشقانه بر میداری

من در رویاهایم با تو زندگی می سازم

و تو با عشقت خانه ی آروزهایت را می سازی

من با یادِ تو خاطراتِ تو زنده می مانم

اما تو هر لحظه در کنارِ عشقت جانِ تازه ای میگری

من از دیار آفتابِ گرمِ سوزانم

ولی تو همچون سرمایِ زمستان سوزناکی

من از بودنِ تو در کنارَم جان می گرفتم

اما تو در کنار من جان می باختی

و با تکه های شکسته ی قلبم زندگیَت را می ساختی....

اگه مال هم بشیم ، تو رو به بهترین جا می رسونم

مثلِ شمع به پات می سوزم تو میشی چراغِ خونَم

اگه مالِ هم بشیم ، فرشته ها برات میخونَن

شبگردِ کوچه ها اینه ، می بینی چقدر دیونَن ؟

اگه مال هم بشیم ، تو رو تو چِشام میذارَم

خودت گلِ سر سبدی ، چرا دیگه گُل بکارَم ؟

اگه مال هم بشیم ، میام کنارت میشینم

همه خستگیم میره ، وقتی چشاتو می بینم

اگه مالِ هم بشیم ، شبا بغل میگیرمت

صبُا که میخوام پا بشم ، تو آغوشم میبینمت

اما اگه مالِ هم نشیم ،یکی بود یکی نبود رو تویِ خلوتم میخونم

شبگردِ کوچه ها میشم، تاابد تنها میمونم

لالاییت میکنم ، بارون بباره

بدون تو گُلَم ، شبام چه تاره

تو آسمونِ دلِ من ، تویی ستاره

نبینم چشات روزی بباره

بارونِ بارونه

دلم چه داغونه

عزیزِ من بی من ، خوابیده آرومه...

به خوابم بیا ! نام جاده ای که قرار دیدار ماست را بگو

دلتنگِ دیدارم ! هر شب بیدارم ....

بیدارم و دلتنگی هایم را میسرایم

آرزوی دیدنِ چشمانِ تو را دارم

دلم میخواد قرار ملاقاتِ ما در یک جاده ی بارانی باشد

که اگر تو را دیدم اشک هایم در باران پنهان شود....

همه جاده ها بوی دلتنگی میدهند.....

شاید تو هم مثلِ خودم تو خلوتت بباری ....

خیلی دلم تنگِ برات ، مگه خبر نداری ؟؟؟...

چشماتو باز کم گلِ من ، چشامتو به رو من نبند

تمومِ آرزوم تویی ، به آروزی من نخند....

فصل پاییز فرا رسید و من همچنان در حسرت تو می مانم و می دانم

انتظار من بیهوده است

ولی چاره ای جز این ندارم ...

ای کاش بودی و دست در دست هم میگذاشتیم از جاده ها عبور می کردیم ،

می خندیدیم ،

شادی می کردیم...

ای کاش می توانستم تو را بغل بگیرم و به چشم های تو خیره شوم و

بگویم دوسِت دارم

ای کاش به جای نوشتن حرف هایم را رو در رو می زدم ولی افسوس ......

آهای شبگرد کوچه ها ، اون دیگه مال تو نیست بفهم ... با خودَمَم....

 سال ها گذشت با همه تلخی و شیرنی که داشت ...

خدا شاهدِ محسن برای خوشحالی تو کم نذاشت....

چه روزها و شب هایی را بیهوده خندیدم....

چه روزهایی غمگین بودم ولی هرگز نفهمیدم...

چه روزهایی گذشت فقط سکوت اختیار می کردم و می نوشتم دل تنگی هایم

را...

تو رفتی و همه پل ها را شکستی و هیچ پلی را برای رسیدن نذاشتی....

با تو درد و دل می کنم عزیزم ولی .......تو نیستی که نوشته هایم را

بخوانی.....

بخوانی و  بدانی که چقدر انتظار کشیدن تلخ است...

اون عاشق چشاش بود چشاش عاشق اون بود

به گفته حرف دل دخترِ مهربون بود

یه روزِ آفتابی دخترِ تنها گذاشتش عازم سفر شد

دخترِ جا گذاشتش چه روزای سختی بود روزای جدایی 

دیگه کسی نمیخوند شبا براش لالایی

چه لحظه سختی بود اون لحظهِ رفتنش

ولی بدتر از اون بود لحظهِ برگشتنش

هنوز یادش نرفته نشون به اون نشونه

اون که خودش رفته بود آوردنش به خونه

دختر به اون سلام کرد پسر فقط نگاش کرد

بازم بهش سلام کرد پسر فقط نگاش کرد

یهو پسر چشماشو بست ، بغضش تویِ سینش شکست

ایستاده بود روی پاهاش ،گرفت روی زمین نشست

دخترِ اومد بشینه با دست اشاره داد بِهش

بذار اول آروم بشم ، تا بگه حرفای دِلش

پسرِ شروع کرد و گفت خیلی برام عزیزی

وقت جدا شدنمون ، نبینمت اشک بریزی

عجب عاشقش بود وقتی که اونو دیدش

تو کوچه پیش مردم اونو بغل کشیدش

رفتن اون دخترِ تو رفتنا چه تک بود

چه قدر قشنگه دیوار عین قایم باشک بود

اما بازم پسرِ چشماشو باز کرد و دید

یواشیکی دزدکی دنبال دختر دوید

دویدِش و دیودِش سر کوچه رسیدِش

اما دیگه دخترِ رو ندیدش و ندیدش

پسر بهش گفته بود ، دوست دارم عرویستو ببینم

نری یهو بی خبر به انتظار بشینم

دختره خندید و گفت : تا عروسیم وقت زیاده

پسرِ گفت منم میام حتی شده پیاده

پسرِ میدونست عمرا دختر مالِ اونشه

خوب میدونست نمیشه صاحبِ مهربونشه

بعد رفتن اون دنیاش دیگه تیره شد

به کوچه جدایی تا میتونست خیره شد